Stwardnienie rozsiane (SM) jest jedną z najczęstszych chorób układu nerwowego wśród osób młodych – w wieku 20-40 lat. W Polsce na 100 tysięcy mieszkańców przypada 20-60 chorych.Niestety w dalszym ciągu przyczyna choroby nie jest dokładnie poznana.
Spis treści:
Stwardnienie rozsiane – skąd się bierze
Leczenie stwardnienia rozsianego – aktualne metody
Stwardnienie rozsiane – leczenie za pomocą magnetoterapii
Stwardnienie rozsiane – skąd się bierze
Przypuszcza się, że wpływ mogą mieć zakażenia wirusowe, reakcja autoimmunologiczna naszego organizmu czy też predyspozycje genetyczne. W stwardnieniu rozsianym dochodzi do niszczenia mieliny osłaniającej nerwy oraz do stanów zapalnych z tym związanych. W efekcie u chorych pojawiają się niedowład kończyn, zaburzenia widzenia, zaburzenia równowagi, trudności z połykaniem oraz spastyczność uniemożliwiająca samodzielne ubieranie się czy nawet korzystanie z toalety. Jednym z większych problemów chorych na SM jest towarzyszące uczucie ogromnego zmęczenia i stanów depresyjnych. Bardzo często u chorych pojawia się uczucie bólu, a w wyniku porażenia nerwów dochodzi do nietrzymania moczu i kału [1].
Stwardnienie rozsiane – aktualne metody leczenia
Chorych na stwardnienie rozsiane leczy się farmakologicznie oraz rehabilitacją. Terapia ma na celu jak najdłuższe utrzymanie chorego w dobrej sprawności. Z tego powodu na pierwszym miejscu zawsze stawiana jest rehabilitacja, a potem dopiero leczenie farmakologiczne.
Najlepsze rezultaty w leczeniu stwardnienia rozsianego osiąga się w warunkach domowych [1]
Oprócz ćwiczeń ruchowych u chorych przeprowadza się zabiegi fizykoterapeutyczne, które mają na celu obniżenie spastyczności, poprawienie funkcji zwieraczy oraz zmniejszenie dolegliwości bólowych.
Stwardnienie rozsiane – leczenie za pomocą magnetoterapii
Na temat zastosowania zmiennego pola magnetycznego w rehabilitacji osób ze stwardnieniem rozsianym zaczęto pisać już w latach dziewięćdziesiątych, wskazując na jego pozytywne działanie. W naszym kraju przeprowadzono szereg badań mających na celu potwierdzenie tego faktu. Wnioski, jakie z nich płyną, jednoznacznie wykazują dobroczynny wpływ magnetoterapii w terapii SM – zwłaszcza:
• zdecydowane obniżenie zmęczenia – poprawę w tym zakresie chorzy odczuwali już po 3 tygodniach stosowania zabiegów, a najbardziej znacząca poprawa wystąpiła po 6 tygodniach [2];
• poprawę w codziennym funkcjonowaniu chorego – samodzielne ubieranie się czy korzystanie z toalety [1];
• zmniejszenia spastyczności ciała [3];
• zdecydowaną poprawę w nietrzymaniu moczu [3];
• poprawę stanu psychicznego chorych [1].
Magnetoterapia daje bardzo dobre rezultaty zwłaszcza wtedy, kiedy jest połączona z ćwiczeniami ruchowymi. Wielu autorów podkreśla ponadto, że najlepsze efekty uzyskuje się podczas terapii domowej a nie ambulatoryjnej, a większość aparatów do magnetoterapii umożliwia właśnie samodzielne przeprowadzanie zabiegów w domu.
Aby uzyskać bardzo wysoką efektywność zabiegów polem magnetycznym, ważne jest odpowiednie dobranie parametrów, takich jak natężenie, częstotliwość oraz kształt fali. Przy dobrze dobranych parametrach efekt może być przez pacjenta odczuwalny znacznie szybciej. Wybierając sprzęt, warto zwrócić zatem uwagę na możliwość dostosowania parametrów do indywidualnej sytuacji chorego.
Źródła:
[1] W. Fibiger, A, Starowicz, M. Wilk, Wpływ magnetostymulacji na jakość życia chorych z SM, „Fizjoterapia Polska” 2010, 3 (4), 10, 202-210.
[2] W. Brola, J. Czernicki, J. Opara, M. Fudala, W. Węgrzyn, Wpływ zmiennego pola magnetycznego na zmęczenie i wybrane aspekty jakości życia chorych ze stwardnieniem rozsianym, „Przegląd Medyczny Uniwersytetu Rzeszowskiego” 2010, 2, 182-188.
[3] J. Pasek, J. Opara, T. Pasek, A. Manierak-Pasek, A. Sieroń, Rehabilitacja w stwardnieniu rozsianym – wyzwania współczesnej medycyny, „Aktualności Neurologiczne” 2009, 9 (4), 272-276.
Zapytaj o zabiegi